De lucht ligt als een blok op het land,
onzichtbaar en massief.

Je gaat gekleed in de kleur van je haar,
in je ogen, je passen en je woorden.
Je bent hier en elders. Ik draag je me na

en huiver. Je bent te groot misschien,
of te dichtbij. Je onbereikbaarheid
is onvergeeflijk. Kon ik een vogel zijn -

maar de nauwkeurigheid ontbreekt me
zoals het vertrouwen. Ik kijk naar je

en huiver. Spreek me aan, want ik zwijg,
verdraag mijn wurggreep, verdraag
de onbeholpenheid, verdraag mij, liefde.

 http://demooistegedichten.wordpress.com/tag/liefde/

Aan de nacht, de enige, behoort het tobben.
Jij zit nog op en praat met een verzonnen zoon
over de lus in de letter l van liefde,
hoe strak die zit, en hoe die stropt.

In een belendende kamer wacht je vriendin
volleerd want tevergeefs op jou, en vrijt zij
vingervlug met een fantasie
waarvan ze zwanger raakt en zingt.

Een hand van gister graait in je platenkast,
laat Kindertotenlieder kraken als treden
naar de verboden kamer waarin je ma en pa betrapt
op het maken van dat kind dat men liever had.

Je heft en beft de fles, proeft de som
van je slingerdeslangse gedachten en sommeert
het verzegelde zwijgen tot schrijven.

Met de benen open ligt en lonkt de atlas.
Je likt je vingers nat, en gaat.

 http://demooistegedichten.wordpress.com/tag/liefde/

de roos de lelie de duif de zon
de aap saturnus de waterstofbom
liefdesroes omvat allerlei zaken
groot en tastbaar passen ze
met gemak in de knuistjes
van allesverkruimende minnaars

Daar is het:
a. koffietje theetje
b. koetsje-moetsji
c. lepeltje-lepeltje poepjeliefje
d. dag schattie dag beertje

minaars kleineren de elementen
een beetje
stappen als gepantserd kind
samen het vervoer in

zitten in hun holderdebolderend treintje
dat voor de tweede keer deze week
tot stilstand komt
vanweg het gekke meneertje eronder

ook hij vol liefde
had de taal met zijn handen
willen verbrijzelen als hen
alleen om andere wijze

hij had ingegrepen
blies zichzelf van element
tot immens vertragende chaos
werd plotse dooi en ijzel ineen

mensenroes kleeft aan sterren en stuifmeel
geen wonder groot of klein genoeg

voor blinden met wilskracht
is aap roos duif zon

voor de zuivere minnaar bestaat geen verschil
tussen lelie en waterstofbom

 http://demooistegedichten.wordpress.com/tag/liefde/

Genoeg gedicht over de liefde voor vandaag
want al schrijvend heb ik de liefde niet bedreven.
Het leven laat zich maar al te graag
liever beschrijven dan beleven.
Die jij van wie ik zo hoog opgeef
die leeft niet behalve zoals ik je opschreef.
Je kust en je verlaat zoals de windhaan draait,
mijn  plaat steeds overslaat,
zoals, zoals men zegt, dat in het echte leven gaat.

Al die minnaars met al hun dichtklappende deuren.
Ik zou geen tijd meer hebben, de pen eens op te pakken
als ik mezelf steeds in de spiegel moest keuren
en met naaldhakken aan mijn nagels moest lakken;
Een dichter is nooit te vangen met haar eigen pen.
Steeds heeft zij haar antwoord klaar
want je kwetst haar zoals zij had gepland
al keren haar woorden zich soms tegen haar;
zij zijn minstens zo ontrouw als haar minnaars.

Mijn woorden niet. De blijven aan mij gekluisterd.
Nooit werd een wreder moeder in de poëzie beluisterd
dan die, die haar kroost op het hart hield gedrukt:
‘blijf voor altijd zoals ik het je heb ingefluisterd.’
Maar nee, de inkt kruipt waar hij niet kan gaan
zoals het bloed, in zo veel aan de inkt gelijk.
Dus ik zeg je, toe maar, vlieg dan uit,
maar ga niet met de verkeerde mannen mee naar huis.

 http://demooistegedichten.wordpress.com/tag/de-liefde/

Analyse

Onderwerp: liefde

Hoofdgedachte: hoe is mijn liefde?

Rijm/geen rijm: er is geen rijm.

Vorm van het gedicht: 5 coupletten: 2-3-3-2-3 zinnen

Beeldspraak: de lucht ligt als een blok op het land

>lucht kan niet letterlijk als een blok op het land liggen. Uitdrukking: Zoals er al onder staat het leven van liefde is onzichtbaar en massief.

Gevoel: Moeilijk en best verwarrend verhaal, het zet mij wel aan het denken. Het gedicht roept stemming op. Dat zie ik ook als het moraal van het gedicht. Het gedicht laat mij meeleven en zet me aan het denken.

Spreekt mij wel of niet aan: het spreekt mij wel aan.

Alliteratie:      r. 1  > lucht - ligt                

Assonantie: r. 7 en 8 > dichtbij – onbereikbaarheid – onvergeeflijk

Herhaling:     r.  12 en 13 > verdraag – verdraag - verdraag